Life threatening pneumonia in a lupus patient: a case report

We report a case of systemic lupus erythematosus (SLE) in a 44-year old Caucasian woman complicated with pneumonia and severe respiratory failure requiring ICU treatment and mechanical ventilation. Symptoms developed in a generally well controlled SLE course after sudden stop in immunosupresant therapy (methotrexate, cyclosporin and methylprednisolone). A fulminant course of the disease, an interstitial pattern in a high resolution computed tomography (HRCT) and negative repeated sputum, blood and bronchoaspirate cultures enabled diagnosis of fulminant lupus pneumonitis. The response to pulses of cyclophosphamide and methylprednisolone was good but complicated with a significant leukopenia. HRCT confirmed significant remission of pulmonary changes. Fulminant lupus pneumonitis is a rare but potentially life threatening complication of SLE. Differential diagnosis requires exclusion of pneumonia induced by pathogens such as Pneumocystis jirovevecii (carinii) and Mycobacterium sp. Intensive immunosuppressive therapy and close cooperation between ICU, pulmonology and rheumatology departments is necessary in such a case to minimalize the risk of fatal outcome

Kompleksowa diagnostyka raka płuca: koncepcja i model funkcjonalny

Rak płuca pozostaje najczęstszym nowotworem złośliwym w Polsce i powodem największej liczby zgonów z przyczyn nowotworowych. Jednym ze zidentyfikowanych słabych elementów opieki zdrowotnej nad chorymi na raka płuca jest proces diagnostyczny, który jest zbyt długotrwały, rozproszony i nadmiernie angażuje zasoby sektora szpitalnego. Dotychczasowe próby reformy systemu nie doprowadziły do poprawy sytuacji.  W 2019 roku minister zdrowia przedstawił propozycje wprowadzenia tzw. lung cancer units, jednostek opieki zdrowotnej skoncentrowanych na diagnostyce i leczeniu raka płuca. W tym samym czasie rozpoczął się pilotaż sieci onkologicznej. W odpowiedzi na te propozycje Polskie Towarzystwo Chorób Płuc opracowało koncepcję modułu diagnostycznego raka płuca (MDRP), który umożliwia wykorzystanie istniejącego potencjału systemu opieki zdrowotnej i elastyczne włączenie ośrodków zajmujących się diagnostyką raka płuca tak do lung cancer units, jak i sieci onkologicznej.  Przedstawiona w niniejszej analizie koncepcja zawiera rozwiązania organizacyjne, określa zakres odpowiedzialności ośrodków zajmujących się diagnostyką raka płuca, proponuje system monitorowania jakości i szeroko pojętej koordynacji procesu diagnostycznego u pacjentów z podejrzeniem raka płuca

Kompleksowa diagnostyka raka płuca: koncepcja i model funkcjonalny

Rak płuca pozostaje najczęstszym nowotworem złośliwym w Polsce i przyczyną największej liczby zgonów z przyczyn nowotworowych. Jednym ze zidentyfikowanych słabych elementów opieki zdrowotnej nad chorymi na raka płuca jest proces diagnostyczny, który jest zbyt długotrwały, rozproszony i nadmiernie angażuje zasoby sektora szpitalnego. Dotychczasowe próby reformy systemu nie doprowadziły do poprawy sytuacji. W 2019 roku minister zdrowia przedstawił propozycje wprowadzenia tzw. lung cancer units, jednostek opieki zdrowotnej skon-centrowanych na diagnostyce i leczeniu raka płuca. W tym samym czasie rozpoczął się pilotaż sieci onkologicznej. W odpowiedzi na te propozycje Polskie Towarzystwo Chorób Płuc opracowało koncepcję modułu diagnostycznego raka płuca (MDRP), który umożliwia wykorzystanie istniejącego potencjału systemu opieki zdrowotnej i elastyczne włączenie ośrodków zajmujących się diagnostyką raka płuca tak do lung cancer units, jak i sieci onkologicznej. Przedstawiona w niniejszej analizie koncepcja zawiera rozwiązania organizacyjne, określa zakres odpowiedzialności ośrodków zajmujących się diagnostyką raka płuca, proponuje system monitorowania jakości i szeroko pojętej koordynacji procesu diagno-stycznego u pacjentów z podejrzeniem raka płuca

Diagnostyka raka płuca: stan obecny i obszary poprawy

Rak płuca pozostaje najczęstszym nowotworem złośliwym w Polsce, którego objawy kliniczne pojawiają się późno, a rokowanie jest zazwyczaj niekorzystne. W analizie omówiono praktykę procesu diagnostycznego raka płuca w ostatnich latach w Polsce wraz z ze zmianami, jakie zachodziły w wyniku wprowadzenia tzw. pakietu onkologicznego (2015) oraz jego późniejszych korekt.Dokonane obserwacje wskazują, że pomimo podejmowanych wysiłków proces diagnostyczny jest w dalszym ciągu rozproszony i często rozciągnięty w czasie. Bariery biurokratyczne powodują, że część pacjentów nie korzysta ze ścieżki wyznaczonej przez kartę diagnostyki i leczenia onkologicznego (DiLO), a niewłaściwe proporcje w wycenach świadczeń skutkują tendencją do nadmiernych hospitalizacji w trakcie diagnostyki. Problemem jest również powtarzanie badań obrazowych. Braki w diagnostyce patomorfologicznej i molekularnej powodują, że decyzje kliniczne bywają podejmowane bez pełnej wiedzy na temat charakteru zmiany, w tym z pominięciem kompleksowej analizy biomarkerów predykcyjnych.Analiza procesu diagnostyki raka płuca w ramach aktualnie istniejących rozwiązań opieki zdrowotnej wskazuje na konieczność upowszechnienia systemu, w którym proces diagnostyczny ma charakter kompleksowy, jest odpowiednio zarządzany i skoordynowany, a także poddany ocenie jakości

Diagnostyka raka płuca: stan obecny i obszary poprawy

Rak płuca pozostaje najczęstszym nowotworem złośliwym w Polsce, którego objawy kliniczne pojawiają się późno, a rokowanie jest zazwyczaj niekorzystne. W analizie omówiono praktykę procesu diagnostycznego raka płuca w ostatnich latach w Polsce wraz z ze zmianami, jakie zachodziły w wyniku wprowadzenia tzw. pakietu onkologicznego (2015) oraz jego późniejszych korekt. Dokonane obserwacje wskazują, że pomimo podejmowanych wysiłków proces diagnostyczny jest w dalszym ciągu rozproszony i często rozciągnięty w czasie. Bariery biurokratyczne powodują, że część pacjentów nie korzysta ze ścieżki wyznaczonej przez kartę diagnostyki i leczenia onkologicznego (DiLO), a niewłaściwe proporcje w wycenach świadczeń skutkują tendencją do nadmiernych hospitalizacji w trakcie diagnostyki. Problemem jest również powtarzanie badań obrazowych. Braki w diagnostyce patomorfologicznej i molekularnej powodują, że decyzje kliniczne bywają podejmowane bez pełnej wiedzy na temat charakteru zmiany, w tym z pominięciem kompleksowej analizy biomarkerów predykcyjnych. Analiza procesu diagnostyki raka płuca w ramach aktualnie istniejących rozwiązań opieki zdrowotnej wskazuje na konieczność upowszechnienia systemu, w którym proces diagnostyczny ma charakter kompleksowy, jest odpowiednio zarządzany i skoordynowany, a także poddany ocenie jakości